ESCRITOS


24/8/15

El firmamento parece desinhibirse, romperse como una meretriz que abandona a sus hijos para acostarse con cualquiera.

¡Dame un poco de eso que hace feliz y oblígame a observar el rojo atardecer de los sin-nombre! Mi perdición es tu semen, los ojos que desprecian y el infortunio que ama.

Avasállame, ya no tengo pudor ni heredad, sólo una sucia vagina para un sucio corazón. Todas las noches el mundo grita un fracaso y trasmite la sífilis por teléfono. Mancíllame y prevarica mi cansancio. Cuando no sea digna de follar los hombres harán de mi belleza un trapo para fregar.



O firmamento parece desinhibirse, romper como unha meretriz que abandona aos seus fillos para deitar-se con calquera.

Dá-me un pouco diso que fai feliz e obriga-me a observar o vermello atardecer dos sen-nome! A miña perdición é o teu seme, os ollos que desprezan e o infortunio que ama.

Asoballa-me, xa non teño pudor nin herdanza, só unha sucia vaxina para o teu sucio corazón. Todas as noites o mundo berra un fracaso e transmite a sífilis por teléfono. Lixa-me e prevarica o meu cansazo. Cando non sexa digna de foder os homes farán da miña fermosura un trapo para fregar.

10 comentarios:

  1. Voy a dar una vuleta más por aquí..

    ResponderEliminar
  2. un hombre nunca podría ofrecer a una ramera ninguna flor, ni destino, ni cuchillo, ni vehemencia, ni siquiera una lágrima ni una cicatriz, ni un poema ,ellas son de otro mundo , no ese tipo de hombre y no a ese tipo de ramera, cuando te leo en ese machismo a la convención de género y esperpento y mercenarios versos y afrenta y artificio, amo mucho más a los hemafroditas y a los paradisiacos vagabundos y siento que lo roen y lo conquistan todo, recuerda también que la puta cobra sus servicios y es el mono-hombre el que se agacha, el que está vacío, el que le duele la carne y la canción, el que sólo tiene un puñado de sucios billetes, la puta siempre se queda con la luna.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. ¡Vale! ¿Y si esa ramera soy yo? No sé por qué uno siempre se queda con las ofensas, incluso detrás de una ofensa puede existir una canción.

      Eliminar
    2. De todas formas comparto tu idea aunque no me recuso de mis impropios: el poema debe insistir en la contradicción.

      Eliminar
    3. Y, ahora, no te puedo ofrecer la luna porque quedaría en mal lugar!!!

      Eliminar
  3. Todos tenemos una parte masculina y otra femenina. Debe estar en equilibrio. Hay quienes por carencias desarrollan un género más que el otro. En este poema la mujer da sexo para recibir amor? Me pierdo un poco en tanto encriptamiento. Críticas al hombre por usar a la mujer. A esa mujer que llevas dentro y se pone en tu piel. Pero la mujer va ganando terreno y el día que supere el ego de los hombres se redimiran todos los egos.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. No me gusta posicionarme cuando hablamos de poesía. No practico ninguna ideología pero tengo mis ideas, no practico ninguna religión pero tengo alguna fe, escueta y no demasiado elevada. En el poema la mujer es una andrajosa del sexo y del amor, un desperdicio y una basura, sólo así el alma deja de ser vulgar.

      Eliminar
    2. La mujer es el futuro y el hombre será, únicamente, el instrumento de ese futuro.

      Eliminar