Abre el escote y deja que muerda la rosada aureola, que beba de
tus mejillas la honestidad de ser. No hay ninguna forma de amar que no
hiera, ninguna razón que prevalezca. Los amantes son carpas irisadas en
un lecho de bronce, jugando al armisticio de las dulces promesas.
Abre o escote e deixa que morda a rosada mamila, que beba das túas fazulas a honestidade de ser. Non hai ningún xeito de amar que non fira, ningunha razón que prevaleza. O amor son carpas irisadas nun leito de bronce, xogando ao armisticio das doces promesas
Abre o escote e deixa que morda a rosada mamila, que beba das túas fazulas a honestidade de ser. Non hai ningún xeito de amar que non fira, ningunha razón que prevaleza. O amor son carpas irisadas nun leito de bronce, xogando ao armisticio das doces promesas
No hay comentarios:
Publicar un comentario