Ninguna hora vale su posibilidad si no es arrancada del cielo con tenazas, si no es desposada del Hades a pedradas.

Me pongo de tu lado, amada apologeta, yo que amo las letrinas, yo que detesto a los libreros y mataría a todos los poetas por el placer de oír restallar sus versos, ahora sé que el sol asciende como un deseo.

El viejo en la bodega y el joven en la panera... Es evidente, si somos videntes la misión es la visión y el poema se alza de oriente a occidente como una proa desafiando al mar. Así que ningún lugar es su lugar, ninguna ocupación su oficio, ninguna liturgia su fe.

 

Ningunha hora vale a súa posibilidade se non é arrincada do ceo con tenazas, se non é desposada do Hades a pedradas.

Poño-me á túa beira, amada apoloxista, eu que amo as latrinas, eu que detesto aos libreiros e mataría a todos os poetas polo pracer de oír restelar os seus versos, agora sei que o sol ascende como un desexo.

O vello na adega e o mozo no celeiro... É evidente, se somos videntes a misión é a visión e o poema alza de oriente a occidente como unha proa desafiando ao mar. Así que ningún lugar é o seu lugar, ningunha ocupación o seu oficio, ningunha liturxia a súa fe.