ESCRITOS


25/1/16



El mundo se refleja como un escenario de marionetas rotas. El poder investido de madera labrada y a las puertas del miedo, llena los días blancos de soledad y alienación. Los escritos e imágenes, las músicas idénticas, no son alhajas. Son culto de un diablo que no mata el tiempo. Allí la llamada se siente irresistible y el vuelo inalcanzable.
La noche siempre llega y explica serena las obscuras canciones. Era negado tres veces todo arrepentimiento hasta oír la tercera canción negra y verdadera. Más tarde la caprichosa vejez anuncia ojos en blanco y pisotea barro y merengue.

O mundo reflicte-se como un escenario de monicreques rotos. O poder investido de madeira labrada e ás portas do medo, enche os días brancos de soidade e alienación. Os escritos e imaxes, as músicas idénticas, non son alfaias. Son culto dun diaño que non mata o tempo. Alí a chamada sente-se irresistible e o voo inalcanzable.
A noite sempre chega e explica serena as escuras cancións. Era negado tres veces todo arrepentimento até oír a terceira canción negra e verdadeira. Máis tarde a caprichosa vellez anuncia ollos en branco e pisa lama e merengue.



¿Qué hacer con nuestro tiempo si el diablo no interviene en nuestros asuntos? Morimos si no nos entregamos completamente a la maldad. El negado tres veces hizo de su amor un templo, beneficio y despojo de la estrella.
¡Oigamos el gospel de las ratas y el blues de la intercesión, negro es el camino que conduce a los campos de algodón!
La vejez farfulla su demencia. El arte es cíclico y la poesía acrecienta la perspectiva. Observa cómo respira el maligno a través de la voluptuosidad; allí, la creciente pasión quiere abastecerse de iniquidades más que de dignidad.

Que facer co noso tempo se o diaño non intervén nos nosos asuntos? Morremos se non nos entregamos completamente á maldade. O negado tres veces fixo do seu amor un templo, beneficio e refugallo da estrela. Escoitemos o gospel das ratas e o blues da intercesión, negro é o camiño que conduce aos campos de algodón!
A vellez tatexa a súa demencia. A arte é cíclica e a poesía acrecenta a perspectiva. Observa como respira o maligno a través da voluptuosidade; alí, a crecente paixón quere abastecer-se de iniquidades máis que de dignidade.



Líbrenos el azar de cometer iniquidades. Del resto es usted muy libre.

Líbre-nos o azar de cometer iniquidades. Do resto é vostede moi libre.



Ningún cielo de mujer desmerece una maldad de amor.

Ningún ceo de muller desmerece unha maldade de amor.



El objetivo sea la equidad. Si cometemos injusticias que sea por debilidad pero no por voluntad de ser inicuos.

O obxectivo sexa a equidade. Se cometemos inxustizas que sexa por debilidade pero non por vontade de ser inicuos.



Todo deseo es equitativo con su consecución, pero la equidad puede ser comparada con el mal de no acometer y resguardarse. Justo es ser amados por la debilidad y fortalecidos por su intención.

Todo desexo é equitativo coa súa consecución, pero a equidade pode ser comparada co mal de non acometer e resgardar-se. Xusto é ser amados pola debilidade e fortalecidos pola súa intención.



Y de la prosa alienada.

E da prosa alienada.

No hay comentarios:

Publicar un comentario