ESCRITOS


14/1/16




Obvio es algo que presuponemos sin ver. Evidente, lo que se nos muestra indubitado a la vista. Es obvio que una persona viva respira, solo es evidente cuando pegamos la oreja a su pecho y sentimos como inhala y exhala. El derecho se basa en evidencias. Lo obvio sin acreditar, no existe.


María 



Nosotros somos extinción, Australopithecus de paso, contrafuertes para otra belleza. La justicia también se puede perder en evidencias interpretativas sujetas a agravio. Está bien eso de disfrutar de una paliza con garantías jurídicas, antes garantizaban exclusivamente los golpes. Las alfombras tienen tanta mugre que es imposible que no aflore la suciedad, tal vez el inconveniente sea ver restos de humanidad donde sólo hay hollín de politólogo. Si nos distanciamos, la porquería se convierte en un cuadro impresionista hasta llegar a la abstracción de un estado de derecho y una monarquía; si nos acercamos sólo distinguiremos los escrotos de los leones. Haría falta un sexador de diputados para saber qué clase de zoología nos gobierna y qué pájaros deben ser removidos de la pajarera. Los trileros se saludan con nuevas banderas e himnos de proclamación, mitificaciones y mistificaciones para seguir ejerciendo el latrocinio. Se oyen gritos en los jardines del alba, monarca y perro oliéndose la entrepierna y disfrutando del frenesí de la caza. Necesitamos despellejar el cuero de esta patria oxidada: ni Eros ni aros de cebolla, enjundia y pesadilla de libertades. 
 
Nós somos extinción, Australopithecus de paso, contrafortes para outra fermosura. A xustiza tamén se pode perder en evidencias interpretativas suxeitas a agravio. Está ben iso de gozar dunha malleira con garantías xurídicas, antes garantían exclusivamente os golpes. As alfombras teñen tanta roña que é imposible que non aflore a sucidade, talvez o inconveniente sexa ver restos de humanidade onde só hai ferruxe de politólogo. Se nos distanciamos, a porcallada converte-se nun cadro impresionista até chegar á abstracción dun estado de dereito e unha monarquía; se nos achegamos só distinguiremos os escrotos dos leóns. Faría falta un sexador de deputados para saber que clase de zooloxía está a gobernar-nos e que paxaros deben ser removidos do niño. Os malandríns saúdan-se con novas bandeiras e himnos de proclamación, mitificacións e mistificacións para seguir exercendo o latrocinio. Oen-se berros nos xardíns da alba, monarca e can cheirando-se a entreperna e gozando do frenesí da caza. Necesitamos desollar o coiro desta patria oxidada: nin Eros nin aros de cebola, substancia e pesadelo de liberdades.

4 comentarios:


  1. Esta vez te mereces una reverencia, vuelta al ruedo y platea al completo puesta en pie despellejándose las manos de aplaudir ;)

    Hubiera debido decir -pero nadie me hubiera entendido- ( te lo digo a ti porque tú eres listo ;-) que estamos muy equivocados si suponemos que en los juzgados se imparte justicia, que es una entelequia tan abstracta y subjetiva como el bien o el mal, siempre depende para quien y cuando, siendo así no hay una justicia, hay muchas y por tanto ninguna en realidad. Así es que lo único que podemos pedirles a los jueces en el mejor de los casos es que apliquen bien las normas jurídicas, intentando la máxima objetividad con una disciplina que nada tiene de científica, pero en los juzgados todo es ficción... todo parecido con la realidad pura coincidencia ;) y por eso cuando desde fuera del mundo jurídico se valora una sentencia se dicen muchísimas idioteces.. es como intentar cantar una canción china sin saber el idioma ... si somos artistas de la imitación sonará parecido al original pero no entenderemos nada de lo que decimos y seguramente si un chino nos escuchara cantar, tampoco ;)

    No nos damos cuenta que ansiamos tener un estado supuestamente aséptico, del máximo bienestar como parecen disfrutar en los países del norte de Europa que es verdad, pero tb como tú muy bien dices, ahí los ciudadanos son como corderillos mansos ( al menos en términos cívicos ) domesticados durante siglos en primer lugar por la dureza del clima, en segundo lugar por la propia idiosincrasia sajona flemática y en tercer lugar por la brutalidad de sus sistemas de gobierno del pasado basados en férreas disciplinas que imponían a hachazos... por eso tantas depresiones, alcoholismo y suicidios ( pero esto nadie lo quieres ver ) aquí, al sur de Europa hemos vivido despatarrados y felices al sol en la pradera o rebozados en la arena a orillas de la playa durmiendo la siesta, comiendo a cuatro carrillos, charlando con los vecinos sentados en nuestra sillita de enea y queremos, su estado del bienestar, sin renunciar a nuestros placeres y a las sanguijuelas y moscardones que abundan en toda sociedad de clima templado y paisaje sereno en modo charca jaja... en fin, ya me estoy perdiendo como siempre en mis jardines siderales jaja ... Creo de verdad que este país, no es mejor, ni peor que otros, es el que es, con sus luces y sombras pero la calidad de vida que disfrutamos aquí no la tienen en casi ninguna parte del planeta y aquí todos gruñendo y quejándonos y a veces me pregunto por qué los americanos o los franceses tan chovinistas ellos no nos enseñan a querernos más como pueblo y dejar de ser tan papanatas mirando a los otros que siempre suponemos mejor que nosotros.

    En fin RAUL, hoy me ha salido serio esto, por eso no me gusta hablar de cosas serias en el blog, tengo la sensación que sigo en cosas de trabajo y a que entro para pasar de todo lo que se refiera a mi parte de monaguillo enlutado que es lo que me siento cuando me obligan a ponerme la toga xD! eso sí que es ancestral y por eso es verdad que parecemos cuervos hasta por fuera, vivimos de los problemas ajenos y encima nos disfrazan de enterradores ;)

    Perdóname no sé ni lo que te estoy escribiendo ... pero me gusta porque como aquí entran pocos ojos, da igual, todo queda entre nosotros jaja Muchos besos y mil gracias ... los aros de cebolla frita fosforescente que coronan tu elevada azotea brillan como si fueras un santo apostólico, agnóstico tibetano ;)

    MuaaaaksS!



    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Los ojos que nos vean que sea para desnudarnos, para desnudarse o para cualquier otra indiscreción, políticamente incorrecta. En ningún caso la política merece nuestra consideración o reverencia, ni siquiera un denostado poema. La justicia es fundamental, una justicia que no esté supeditada a los partidos. ¿Sabes?, te defines como un pájaro enlutado, pero esa clase de cuervos suelen tener demasiada estima de si mismos, vehemencia por sus trajes, yo te observo absolutamente sencilla y llana (incluso con los ojos de desvestir togas), y, el que te escribe, que es un enladrillador enladrillado, carece de esas virtudes y de "tocado".
      No importa lo buenos que sean los franceses, los centroeuropeos o los escandinavos, siempre será mejor que sus mujeres estén buenas (un país se mide por la sutileza y la gracia de sus féminas, y aquí no carecemos de atributos).
      ¿Qué tal una azotea para azotarnos la apostasía?

      Eliminar

  2. jajaja pues eres un enladrillador sabio, porque he tenido que buscar lo que significaba apostasía , no, nada de azotarnos, ni de desnudarnos, ni nada de eso que tanto te gusta jaja.. si quieres te doy un beso casto y puro jajaja y sí, el mundo de las togas es la pedantería sobre dos patas más insufrible que imagines aunque tb hay buena gente ... y yo siempre me arrimo a la buena gente ¿no ves donde ando por aquí? ;)

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Desconocimiento de hormigonera y argamasa... Casta y pura es una pedantería, desnuda y azotable es la sabiduría. Dos patas es pretencioso, mejor a cuatro patas y jactanciosos de lo imaginable. La buena gente no se arrima demasiado a mis buenas intenciones. ¡No hay nada indecente en un beso carente de decencia!

      María, me meto contigo únicamente por el juego de lo irreprochable y el vicio de lo inalcanzable... Porque me gusta la verdura, la en-salada y las risas de lo bueno.

      Estoy aguardando a que te desates del edredón y nos dejes la estocada de un verso, sin el perjuicio de lo versado. Desinhibirse en las alcobas y desistir de las riendas de la mente.

      Eliminar