ESCRITOS


18/1/16

Fíate siempre del lenguaje corriente;
desconfía de términos como ‘individuo’ o ‘sujeto’,
que vienen de las jergas de arriba,
como el verbo existir, que le pasa lo mismo.
Hay, hay pueblo, por ejemplo; hay vida, por ejemplo; hay posibilidades, por ejemplo.
Eso es del lenguaje corriente: ‘hay’.
Pero ‘existe’, para ellos. ‘Existe’ es invención para Dios, y ahí tiene su destino.
Existe el individuo, de manera que, ¡que existan ellos, que existan ellos! Yo, no. Yo, a lo mejor, puedo descubrirme y hablar un momento, hacer algo, vivir, pensar, pero existir no.

Agustín García Calvo


¿Para obviar la jerga de los de arriba tengo que dejar de "ser"? ¿Y si la confrontación deviene del altísimo tengo que dejar de "existir", para simplemente, ¡ay!, tirar por la carreta de en medio? 
Hay un proceder del lenguaje corriente que se desprende de sus riquezas porque las considera invención y sujeto de oscuras perversiones. Si el corazón converge con los términos para instigar la animadversión y la injusticia, erradiquemos los términos para confundir los males y dictar sentencia. Erradiquemos los conceptos por su superficialidad, exclusividad, procedencia o apariencia, y habremos avanzado en el lenguaje común de las bestias. Extirpemos la palabra bulevar o parnaso (todo lo francés huele a detestable  sibaritismo, incluso los pordioseros de ese país están dotados de altanería poética). Eliminemos "moralidad" por doctrinal, "limosna" por  eclesiástica y "riqueza" por burguesa. Los pobres no entrarán en los burdeles ni en el cielo con la nomenclatura de los santos sino con el desprecio de los tramoyistas. Y si suprimimos "prostitución", ¿qué paraíso simbólico asistirá a los poetas? ¿A qué vicio o dicha llamar evangelio si todos somos perros de la misma camada, nos habitan idénticas pulgas y sólo podemos ladrar? No existir, no existir, y si mi nombre no te complace no me convoques, únicamente seré algo que carga y transporta un pesar.


Para obviar a xerga dos de arriba teño que deixar de "ser"? E se a confrontación devén do altísimo teño que deixar de "existir", para simplemente, ai!, tirar pola estrada do medio?
Hai un proceder da linguaxe corrente que se desprende das súas riquezas porque as considera invención e suxeito de escuras perversións. Se o corazón converxe cos termos para instigar a animadversión e a inxustiza, erradiquemos os termos para confundir os males e ditar sentenza. Erradiquemos os conceptos pola súa superficialidade, exclusividade, procedencia ou aparencia, e avanzaremos na linguaxe común das bestas. Extirpemos a palabra bulevar ou parnaso (todo o francés cheira a detestable sibaritismo, incluso os miserables dese país están dotados de pedantería poética). Eliminemos "moralidade" por doutrinal, "esmola" por eclesiástica e "riqueza" por burguesa. Os pobres non entrarán nos bordeis nin no ceo coa nomenclatura dos santos senón co desprezo dos farfalláns. E se suprimimos "prostitución", que paraíso simbólico asistirá aos poetas? A que vicio ou dita chamar evanxeo se todos somos cans da mesma camada, habitan-nos idénticas pulgas e só podemos ladrar? Non existir, non existir, e se o meu nome non te comprace non me convoques, unicamente serei algo que carga e transporta un pesar.

No hay comentarios:

Publicar un comentario