ESCRITOS


25/1/16


...el camino no es camino desde que una vez amamos y a la vuelta de la esquina otra vuelta y tente en pie a través del hachís o de la osa mayor y no a través del argumento.
Por suerte la Osa Mayor sí entiende de la trashumancia y sabe bailar el candor, sin preguntar, sin pedir, sin echar mapa ni ancla y ama y se va.

...o camiño non é camiño desde que unha vez amamos e ao virar a esquina outra volta en pé a través do haxix ou da osa maior e non a través do argumento.
Por sorte a Osa Maior si entende da transhumancia e sabe bailar o candor, sen preguntar, sen pedir, sen botar mapa nin ancora e ama e vai-se.


 
Comprendo la carencia de mapas, de anclas y de todo lo que irremediablemente se pierde, pero mentir el amor no le corresponde a la trashumancia de la estrella.
Para ti, el hecho de cualquier proposición es una traba  al igual que su presunción. 

Intuí que el afecto era una polca y que no te apetecía bailar conmigo mucho tiempo, tan solo una melodía de fagot,  imprescindible para no pisarnos la huida hacia el candor de otras alcobas.
Mi animal busca otras complacencias: ¡pídemelo otra vez, navega por mis mapas y no recojas tus pertenencias!

Comprendo a carencia de mapas, de áncoras e de todo o que irremediablemente se perde, pero mentir o amor non lle corresponde á transhumancia da estrela.
Para ti, o feito de calquera proposición é unha traba o mesmo que a súa presunción.
Intuín que o afecto era unha polca e que non querías bailar comigo moito tempo, tan só unha melodía de fagot, imprescindible para non pisar-nos a fuxida cara ao candor doutras alcobas.
O meu animal busca outras compracencias: pide-mo outra vez, navega polos meus mapas e non recollas as túas pertenzas!

  
Fue trashumancia y gozo bisiesto, y aunque tu poética te posicione y defienda la libertad y sus eróticas, los hechos fueron que fue tu catolicismo lo que rompió el baile... yo no busco animales que deseen complacencias sino éter, yo no quiero ya bailar contigo ni el réquiem! Tú me enseñaste a amar mucho más el anarquismo!

Foi transhumancia e gozo bisesto, e aínda que a túa poética te posicione e defenda a liberdade e as súas eróticas, os feitos foron que foi o teu catolicismo o que rompeu o baile... Eu non procuro animais que desexen compracencias senón éter, eu non quero xa bailar contigo nin o réquiem! Ti ensinaches-me a amar moito máis o anarquismo!

No hay comentarios:

Publicar un comentario