He escrito un poema porque estoy extraño de todo y de mi
mismo, y sé que los poemas son la trampa y la afrenta, el capricho
comparado con la necesidad. Me he erguido de la cama con esa voz tibia
en el cerebro y he rubricado una canción para tus sueños, y te he
malversado porque hoy todo malversa. Si te excita deberías romperlo,
pues las palabras maltratan lo que pretendemos preservar.
Escribín un poema porque estou estraño de todo e de min mesmo, e sei que os poemas son a trampa e a afronta, o capricho comparado coa necesidade. Erguín da cama con esa voz morna no cerebro e rubriquei unha canción para os teus soños, e teño-te malversado porque todo malversa. Se te excita deberías romper-lo, pois as palabras maltratan o que pretendemos preservar.
Escribín un poema porque estou estraño de todo e de min mesmo, e sei que os poemas son a trampa e a afronta, o capricho comparado coa necesidade. Erguín da cama con esa voz morna no cerebro e rubriquei unha canción para os teus soños, e teño-te malversado porque todo malversa. Se te excita deberías romper-lo, pois as palabras maltratan o que pretendemos preservar.
Quiero estar contigo y no estoy
contigo, contiguos y distantes ya no estamos. Tal vez de otra forma, con
alguna perdida y desnuda indigencia, con alguna inclemencia de regreso.
Quero estar contigo e non estou contigo, contiguos na distancia xa non estamos. Talvez doutro xeito, con algunha perdida e espida indixencia, con algunha inclemencia de regreso.
Quero estar contigo e non estou contigo, contiguos na distancia xa non estamos. Talvez doutro xeito, con algunha perdida e espida indixencia, con algunha inclemencia de regreso.
Creamos lo que escribimos. Creamos esas mentiras. Al extraño. Al que no conocemos pero queremos conocer... creamos la contradicción. Hasta un atisbo de esperanza.
ResponderEliminarY siempre el mismo lugar de encuentro.
El amor
Y, a veces, pensando en el amor pierdes la noción de lo que es amar. Dándole un significado o pretendiendo un propósito manchas su nombre.
ResponderEliminar