ESCRITOS


23/4/17

-Hai máis neuronas nunha cona que nun cerebro de clase media...
-entre a clase e a idade, media, refiro-me... quedo coa ausencia de estamentos no que á mente refire-se... a liberdade perenne e gloriosa como a que xorde en "os" comentarios... Quizais o futuro sexa a criónica das nosas aglomeradas palabras... -imaxinas?-
Por que non falar de aglomerar as almas? O mellor que lle pode acontecer a un poeta é desaparecer antes que crioxenicen o verbo. Imaxinas un verso tan aciago que non remate nunca, unha vida de retórica bohemia baixo un ceo de hidróxeno líquido?
-Eu o que non deixo de soñar é aquel día en que os libros non sexan meros "souvenirs" de andeis... e o mundo ou os mundos, estean a gozar cada vez que manifesten o cheiro dunhas páxinas en calquera fosa nasal.
-Ben..., eu aspiraría a que nas miñas fosas nasais se manifestase o arrecendo de algo vivo, o gozar do mundo ou os mundos, para que a poesía non fose unha mero souvenir de andel encerrado no soño dos libros.

-Hai máis neuronas nunha cona que nun cerebro de clase media...
-entre a clase e a idade, media, refiro-me... quedo coa ausencia de estamentos no que á mente refire-se... a liberdade perenne e gloriosa como a que xorde en "os" comentarios... Quizais o futuro sexa a criónica das nosas aglomeradas palabras... -imaxinas?-
Por que non falar de aglomerar as almas? O mellor que lle pode acontecer a un poeta é desaparecer antes que crioxenicen o verbo. Imaxinas un verso tan aciago que non remate nunca, unha vida de retórica bohemia baixo un ceo de hidróxeno líquido?
-Eu o que non deixo de soñar é aquel día en que os libros non sexan meros "souvenirs" de andeis... e o mundo ou os mundos, estean a gozar cada vez que manifesten o cheiro dunhas páxinas en calquera fosa nasal.
-Ben..., eu aspiraría a que nas miñas fosas nasais se manifestase o arrecendo de algo vivo, o gozar do mundo ou os mundos, para que a poesía non fose unha mero souvenir de andel encerrado no soño dos libros.

2 comentarios:

  1. Similar a la matriz poseedora de todo aquello que encuentra a su paso... una especie de síndrome de Diógenes ante la poética clandestina o pública de felaciones y testigos de lo que se anticipó con desvelo hacia las bocas. Literatura comestible profanadora del saber :)

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Preferiblemente comestible que consumible, vulnerable que imperturbable, iletrada que culta... No hablo de coleccionar desechos sino de desechar las colecciones del saber, la belleza solapada en su casa de muñecas, el poema sin hambre de pertrechos. No me parece mal que la matriz posea todo aquello que le plazca, o que el verso aspire a algo más que a su dictado. Es más complicado que abrir la boca a todas las felaciones o vislumbrar el alma de las alcantarillas... Simplemente, no pretender amar para sumirnos en palabras. Para mí es una contradicción que la puta literatura no ejerza de ramera cuando apela a todos los sentidos, y quiera ser monja para hablarme desde un convento de sus prostitutas.

      Eliminar