ESCRITOS


31/3/16

Deberíamos exceder el lenguaje para recalar en la piel. Una poesía bella es como un cielo castrado de interioridades si no asumimos la transgresión hacia el encuentro. 
Cualquier poeta es prescindible y ningún poema es verdaderamente una propiedad. La impronta personal es importante, todos hemos aprendido a cabalgar sobre algún animal salvaje y lírico, impregnándonos de esencias, amancebados como infinitas rameras.
Si puedes hacer el amor por qué complacerse únicamente con las letras. Después de enfangarnos el corazón es inconsecuente regresar a una lectura que no se circunscriba a la expiación de un deseo.
El futuro del poema es la interacción con la carne y la brea hasta dejar de tergiversarse en un discurso inocuo. Voces rotas, disonancias vacías en un lupanar; pero en nosotros, además, la mercancía del placer se transformará en un placer de mercancías: bajos fondos para amar con artes de mercenarios.
 
Deberiamos exceder a linguaxe para recalar na pel. Unha poesía fermosa é como un ceo castrado de interioridades se non asumimos a transgresión cara ao encontro. 
Calquera poeta é prescindible e ningún poema é verdadeiramente unha propiedade. A marca persoal é importante, todos aprendemos a cabalgar sobre algún animal salvaxe e lírico, impregnando-nos de esencias, arrexuntados como infinitas rameiras. 
Se podes facer o amor por que compracer-se unicamente coas letras. Despois de nos enlodar o corazón é inconsecuente regresar a unha lectura que non se circunscriba á expiación dun desexo. 
O futuro do poema é a interacción coa carne e a brea até deixar de terxiversar-se nun discurso inocuo. Voces rotas, disonancias baleiras nun lupanar; pero en nós, ademais, a mercadoría do pracer transformara-se nun pracer de mercadorías: baixos fondos para amar con artes de mercenarios.


No hay comentarios:

Publicar un comentario