ESCRITOS


26/2/16

-Se trata de no interferir y promulgar el amor libre, ocasional e inconsecuente...

-Tengo serias dudas de que una célula compleja evolucione de algo rudimentario y superficial hacia lo incipiente de un sentimiento. ¿Podemos partir de una simpleza irreductible para llegar a ser tan complicados como el virus de una probeta?

-El afecto es inerte como el humo de un cigarro, no lo entiendo de otra manera, éter y risa de payaso.

-La estupidez no es ninguna indulgencia, y quizás el amor derive en un resfriado si nos desabrigamos e insistimos en la inutilidad de las prendas...

-No nos encontraremos jamás en esa latitud ni en esa obra. No pretendo razones para lo que amo ni jarabe de miel para la bronquitis. No me gusta que me digan lo que tengo que hacer con el frío ni que me aleccionen con bacterias.

 
-Trata-se de non interferir e promulgar o amor libre, ocasional e inconsecuente...
-Teño serias dúbidas de que unha célula complexa evolucione de algo rudimentario e superficial cara ao incipiente dun sentimento. Podemos partir dunha simpleza irredutible para chegar a ser tan complicados como o virus dunha probeta?
-O afecto é inerte como o fume dun cigarro, non o entendo doutro xeito, éter e risa de pallaso.
-A estupidez non é ningunha indulxencia, e quizais o amor derive nun arrefriado se nos desabrigamos e insistimos na inutilidade das prendas...
-Non nos atoparemos endexamais nesa latitude nin nesa obra. Non pretendo razóns para o que amo nin xarope de mel para a bronquite. Non me gusta que me digan o que teño que facer co frío nin que me ilustren con bacterias.

4 comentarios:

  1. Seguro que todo es más sencillo , no dije fácil, pero nos empeñamos en complicarlo. Mientras haya amor pa que razonarlo.
    Una vez curado un virus ya somos inmunes a él pero hay millones de ellos y el amor es una patología de la que nos vacunados constantemente y seguimos teniendo recaídas ..
    Y es que no hay mejor enfermedad de la que morir.

    El cuarto párrafo tiene una errata. "Mi bien"

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Lo has definido "muy bien", ahí pretendía llegar. Los dos se equivocaban porque el amor no se cuestiona (se hace, se siente, se vive).
      Dos puntos de vista totalmente divergentes para llegar a una única conclusión, amortizada de antemano.

      Eliminar
  2. El afecto es inerte.
    Esa afirmación da miedo. Pero es cierto que esta sociedad cada día es más frívola y amar se considera una rareza que nadie quiere padecer.
    Quienes se aferran a los extremos opuestos suelen tensar tanto las variables que las acaban rompiendo y es tan simple como dar pasitos hacia el epicentro donde sentimos el temblor más furioso del terremoto pero también la partida universal todos los destinos.

    ResponderEliminar
  3. Para mí, el amor es como una canción de Julieta Venegas (Lento). El afecto es inerte, en este caso porque se posa sobre cualquier lugar y no permanece ni pertenece a nadie ni a nada, hasta llegar a convertirse en una sustancia volátil.
    Yo quiero padecer esa extrañeza (estoy en el momento de los raros).
    Es así, lentamente, con pasos temblorosos hacia la proximidad y el terremoto de todos los destinos... ¡Clarividentes palabras, las tuyas!

    ResponderEliminar