ESCRITOS


28/2/16

He tenido tantas amistades que nunca he estado a solas con nadie. He participado en tantas reyertas que nunca me he podido detener a vivir lo simple y lo humano. Y ahora que he dejado de ser un mediocre, únicamente deseo regresar al camino de la indiferencia para compartir la adversidad con los ácaros y el polvo.
Una vida perdida, mundana y egoísta. Una vida de soledad y abandono, el apacible desprecio de una miserable existencia. La arbitrariedad en la redención de las horas: ése es el cielo, el cielo indiscutible del poeta.


Tiven tantas amizades que nunca estiven a soas con ninguén. Participei en tantas liortas que nunca me puiden deter a vivir o simple e o humano. E agora que deixei de ser un mediocre, unicamente desexo regresar ao camiño da indiferenza para compartir a adversidade cos ácaros e o po.
Unha vida perdida, mundana e egoísta. Unha vida de soidade e abandono, o apracible desprezo dunha miserable existencia. A arbitrariedade na redención das horas: ese é o ceo, o ceo indiscutible do poeta.

No hay comentarios:

Publicar un comentario