ESCRITOS


13/2/16

Cuando copulemos sin best sellers no necesitaremos oraciones de altivez ni descaro. Mi emporio se circunscribe a un monte de Venus, una caricia a tiempo y la rúbrica en la semántica del beso. Ya no estoy para comprar muebles ni me interesa el mobiliario en absoluto. El verdadero regalo es abrir puertas sin la estupidez del protocolo; mejor, incluso, que se abran las puertas a espuertas cuando deseemos pernoctar con las almas.

Cando copulemos sen best sellers non precisaremos oracións de altivez nin descaro. O meu emporio circunscríbe-se a un monte de Venus, unha caricia a tempo e a rúbrica na semántica do bico. Xa non estou para mercar mobles nin me interesa o mobiliario en absoluto. O verdadeiro agasallo é abrir portas sen a estupidez do protocolo; mellor, mesmo, que se abran as portas a esportas cando desexemos durmir coas almas.

6 comentarios:

  1. Acabo de escribirte allí, pero como se refería a esto ( y cosas del estilo) , tb a lo que le dije a Billy en su blog y sé que allí no lo vas a leer, aun sabiendo que te trae la fresco lo que yo te diga, sienta o piense, te lo pego aquí... no sé, en el fondo soy una ingenua crédula irredenta ( q no imbécil;) siempre a pelo a lo mejor de todo lo que ay ahí dentro ...por si alguien me escucha en lo profundo ;) pues eso, que te lo dejo aquí para que ni siquiera tengas que moverte:



    ___________________________________

    mailconraul9 de febrero de 2016, 20:18
    Puede que detrás de un artista sólo haya piedras, hojas y palos. Es necesario desprenderse de todos los artilugios del arte "moderno", fantasmagorías y sucedáneos del ego, para abrazar la realidad de las aristas.

    ResponderEliminar
    Respuestas

    María17 de febrero de 2016, 13:46
    Puede que algunos artistas solo merezcan ser apedreados con palos y… hojas ( por ser buena;) y otros...
    Formar parte de la esencia de las piedras, los palos y las hojas.

    Verás RAUL, me he estado pensando q escribirte ( aunque nunca lo leas) porque hay muchos tipos de vanidad que no lo parecen, pero lo son. Egos humildes endiosados q no buscan la fama pero sí manipular. Provocar arañando desde un afecto q parece cálido pero es desgarradoramente frío. Simplemente hay sensibilidades diferentes. Nada más. Las palabras son solo cuerpecillos formados por letras, pero a veces pinchan como alfileres –aun sin ser intención de quien las escribe- no se puede prescindir de lo que siente quien nos lee, creo que no se debe hacer eso. Yo no lo haría. Debería existir una línea infranqueable donde el abismo nos trague si nos pasamos, herimos o maltratamos a quien nada nos ha hecho. Te lo suplico, traza esa línea. No eres consciente y sé que es sin querer, pero a veces haces daño. Eres buena gente, eres sensible, eres -sin duda- un gran artista, dibuja una línea de tiza que diga “duele” y no la pases. Ni tú, ni nadie.

    Un beso RAUL ... coloca ladrillos bonitos, sabes hacerlo de sobra ( eso no significa que no puedas colorearlos como te de la gana, de marrón caca o verde moco, aunque cuando lo haces de azul cielo, a mi me gusta más la casa que te sale ;)
    __________________


    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Si lanzas una piedra y hace daño de qué vale afirmar la ingenuidad o el propósito. No quiero reafirmarme, me basta con tu dolor.

      Eliminar

  2. Bueno eso hay, es con H ... aunque ya me está doliendo tanto toda esta estupidez que estoy haciendo que podría llenarte el blogs de ays! .....

    Ojalá intentes comprendere, solo un poco ¿vale? ... busca tu interior de chica que sé que lo tienes,
    si eres bueno un día te dejo uno de mis vestidos para ella ... son vaporosos y preciosos vas a estar monísima ;)


    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. ¿No ves? Me gustan tus últimas palabras y el humor que se desprende de una bofetada poética. Si te consuela me pondré ese vestido y estaré ridículo y estúpido para ti (tal vez así nos podamos perdonar la humillación).

      Eliminar

  3. Eres un cielo! jaja no, no hace falta que te disfraces ;)

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. ¡Pero tendré que mancharme de tiza!

      No te preocupes, lo he entendido.

      Eliminar