ESCRITOS


27/4/16

 

La poesía es injusta porque se deja prostituir a cambio de un ideal. Pero no es culpable, al menos yo no le otorgo esa presunción, la defino como el espejo en que nos maquillamos. Ella me dio lo que soy ahora a cambio de una identidad que me involucra.
A poesía é inxusta porque se deixa prostituír a cambio dun ideal. Pero non é culpable, polo menos eu non lle outorgo esa presunción, defino-a como o espello en que nos maquillamos. Ela deu-me o que son agora a cambio dunha identidade que me involucra.






Entonces debemos entender que la justa poesía no se deja prostituir por nada. No me gusta observar el poema como el más cauto de nuestros pecados y tampoco lo distingo con una inocencia ilimitada. El maquillaje es una realidad que nos degrada, nos corrompe de pátina. 
Es indispensable meterle mano al verso para rozar la conmoción. Él nos lo da todo, incluso una personalidad fidedigna.
Entón debemos entender que a xusta poesía non se deixa prostituír por nada. Non me gusta observar o poema como o máis cauto dos nosos pecados e tampouco o distingo cunha inocencia ilimitada. A maquillaxe é unha realidade que nos degrada, corrompe-nos de pátina.
É indispensable meter-lle man ao verso para rozar a conmoción. El dá-no-lo todo, inclusive unha personalidade fidedigna.

No hay comentarios:

Publicar un comentario