ESCRITOS


23/11/15

Las historias del quizás nunca dan para más. Si no bebemos y comemos cuando podemos somos infelices del trago y repudiados del ágape. Nos llevamos bien y creo que nos volveríamos a tolerar sin menoscabo, pero las historias sólo se escriben en el cielo de un tangible. Veo que sigues con la idea de hacer música del abandono. ¿Qué música y qué abandono? Yo diría mejor: ¡qué abandono de música y qué desidia más triste! El amor no es un juego de barcas varadas en los silencios de un tal vez.



As historias do quizais nunca dan para máis. Se non bebemos e comemos cando podemos somos infelices do grolo e repudiados do ágape. Lévamo-nos ben e creo que nos volveriamos a tolerar sen menoscabo, pero as historias só se escriben no ceo dun tanxible. Vexo que segues coa idea de facer música do abandono. Que música e que abandono? Eu diría mellor: que abandono de música e que desidia máis triste! O amor non é un xogo de barcas varadas nos silencios dun talvez.

No hay comentarios:

Publicar un comentario