ESCRITOS


2/9/15

Porque nos dejamos tirados en el verso y no navegamos hacia ningún lugar. Porque la criatura llora de inanición. Porque el destino de los hombres es perecer de insatisfacción... Al final el alma se desdibuja como un garabato de tinta en los papeles. Hemos perdido el tiempo si el pulmón que respira no es abrazado por la asfixia y el mar no nos devuelve a los ahogados. Corazón encorvado y giboso, porque nos dejamos a tiempo sin dejarnos.



Porque nos deixamos tirados no verso e non navegamos cara a ningures. Porque a criatura chora de inanición. Porque o destino dos homes é perecer de insatisfacción... Ao final a alma desdí-se como un garabato de tinta nos papeis. Perdemos o tempo se o pulmón que respira non é abrazado pola asfixia e o mar non nos devolve aos afogados. Corazón encurvado e xiboso, porque nos deixamos a tempo sen nos deixar.

No hay comentarios:

Publicar un comentario