ESCRITOS


19/9/15

No tardarás en irte con el primer andrajoso que te ofrezca un trago porque tal vez pienses que hay un baile detrás del brillo de un poema. Se estremece el alma con la impostura erótica de un Diógenes triste, languidecido en su hez, pero por allí llega la salvadora de los perros vociferando su trashumancia y su licor de absenta. Está atada a una correa de bastardos que orinan hasch con el letrero de "No soy lo que ves". ¿Volverás a mí para malversar la ebriedad de las noches? ¿Regresarás como un animal domesticado para el amor? ¿Acaso no sé callar y otorgar cuando apesto a muerte?



Non tardarás en ir co primeiro esfarrapado que che ofreza un grolo porque talvez penses que hai foliada detrás do brillo dun poema. Estremece-se a alma coa impostura erótica dun Dióxenes triste, languidecido na súa fez, pero por alí chega a salvadora dos cans vociferando a súa transhumancia e o seu licor de absenta. Está atada a unha correa de bastardos que ouriñan hasch co letreiro de "Non son o que ves". Volverás á min para malversar a ebriedade das noites? Regresarás como un animal domesticado para o amor? Seica non sei calar e outorgar cando apesto a morte?

2 comentarios:

  1. Espectacular! Me ha encantado. Triste e irreverente, lleno de patetismo, en mi opinión, pero bellísimo.
    Enhorabuena.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Si la belleza es triste e irreverente lo sublime juega a la imperfección.

      Eliminar