ESCRITOS


22/9/15







ALAS DE HECATOMBE/ÁS DE HECATOMBE




Me has dejado tirado, pisoteado como una mierda en un zapato, como un tipo vulgar violentado con una escobilla de retrete, haciendo de garaje, parterre de mancebos y proxenetas. Musa de ojos castaños, niña alopécica de los sótanos, te debo la concupiscencia de los vientres y la diarrea de las palomas sobre mi calvicie. Y ahora, pensando en ti, quiero rememorar aquella lectura tolkieniana: "nueve mujerzuelas para los reyes de los hombres, siete entregadas a los enanos y tres a los elfos, y una única mujer para pendejear y hacerse con la voluntad de todos los pendejos".



Deixaches-me tirado, pisado como unha merda nun zapato, como un tipo vulgar violentado cunha vasoira de retrete, facendo de garaxe, parterre de mancebos e proxenetas. Musa de ollos castaños, nena alopécica dos sotos, debo-che a concupiscencia dos ventres e a diarrea das pombas sobre a miña calvicie. E agora, pensando en ti, quero rememorar aquela lectura tolkieniana: "nove baldreus para os reis dos homes, sete entregados aos ananos e tres aos elfos, e unha única muller para golfar e facer-se coa vontade de todos os pendellos".

6 comentarios:

  1. Bestial. Bukowski es una mierda a tu lado, te lo digo en serio. Esto es genial. Me jode que haya tanto talento no reconocido como se merece y que la mierda de Bukwoski (ok, en su época fue un hito, y mucha gente lo cree genial) sea todo un icono.
    Me quito el sombrero. Si publicas un libro de poemas ( a lo mejor lo has hecho ya y estoy haciendo el pardillo), quiero uno firmado y dedicado, que lo sepas.
    Pasada de texto!

    ResponderEliminar
  2. Quien dice poemas dice prosa poética. Se me fue la olla

    ResponderEliminar
  3. Estoy pesada,lo siento, es que lo he releído y me pareces un Jean Genet. "EL diario del Ladrón", por si no lo has leído. Aunque mi obra favorita es "Las Criadas". Sigue así.

    ResponderEliminar
  4. Condensación de legajos con algún síndrome poético. Bukwoski es genial y siempre hay una horma para nuestros zapatos, una belleza real que nos acaba traspasando. No importa si la superación nos hace sombra, estamos ahí para prender una luz, cada luz tiene una esencia propia y una voz consustancial. Lo bueno acaba aburriendo si no probamos otras medidas, el fango de otra mediocridad que nos haga resurgir como un fénix mugriento (dicen que cierta limosidad tonifica la piel).
    Agradezco tus palabras. Lo publicado está en Internet, sujeto a inevitable cambio y abandono de bytes. La poesía, abierta de piernas para cualquier levantamiento de faldas.
    Lo que escribo, leído varias veces, no da para el clavo de un enterrador ni hace mortaja. Te aseguro que hay verdadero talento pululando por la red.
    Jean Genet será mi próxima lectura, gracias por la aportación; además es bueno dejarse influenciar si esto nos ayuda a encontrar nuestro propio camino.

    ResponderEliminar
  5. Oye, pues sí que has quedado aparente, nunca te había visto mejor. Y eso que no sabía que habías vuelto a la red(ada). No digo más, voy a la calle, a ver si entrego mi voluntad de pendejo a cambio de un café manchado sin azúcar.
    Abrazos, siempre.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Tendremos que encontrar esa alianza en cualquier sucio bar. El anillo busca a su dueño y es probable que alguna mujer quiera un trago con nosotros.

      Eliminar