ESCRITOS


25/1/17


No sabes cuánto he repasado, quizás no lo suficiente, aquellos versos, y siempre nos quedará algo en el tintero, alguna duda por solventar y muy poco que rescatar. Tal vez la poesía sea un error disfrazado de conveniencia, o una disfunción asumida con inteligencia, la apariencia de una belleza que no nos permite distinguir su verdadero rostro... Qui sait? Algunos estamos condenados a cincelar una roca sin llegar jamás a La Piedad.
  
Non sabes canto teño repasado, quizás non o suficiente, aqueles versos, e sempre nos quedará algo no tinteiro, algunha dúbida por liquidar e moi pouco que rescatar. Talvez a poesía sexa un erro disfrazado de conveniencia, ou unha disfunción asumida con intelixencia, a aparencia dunha beleza que non nos permite distinguir o seu verdadeiro rostro... Qui sait? Algúns estamos condenados a cicelar unha rocha sen chegar xamais a A Piedade.


14 comentarios:

  1. Quizá los has repasado demasiado.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Entonces tampoco podemos amar demasiado, ni repasar el afecto después de la lección sin temor a equivocarnos en lo aprendido.

      Eliminar
    2. Ok, tú tienes razón.

      Sigue repasando y perdiendote nuevos escritos.

      Eliminar
    3. Livy, esa es la eterna cuestión: ¿cantidad o calidad?

      Eliminar
    4. No sé de esta frase lo que más me ha chocado es que me llames Livy, cosa que me parece perfecto.

      Qué prefieres tú? Pues eso es lo que vale. Aunque claro, no sé si tú eres capaz de distinguir en ti mismo la calidad en la cantidad.

      Eliminar
    5. Livy es la calidad, la cantidad pueden ser los apellidos o cualquier otro título o recurso de interés, pero llevado todo al extremo incluso los nombres son prescindibles.

      Eliminar
  2. Yo, casi nunca repaso, salvo asuntos de trabajo, ahí -como muy sabe mi compi PROZAC- no hay segundas oportunidades, por eso hay que repasarlo todo mil veces y al milímetro... pero en la escritura y en la vida me arriesgo mil veces sin red, a las pruebas están mis barrabasadas jajaja .. pero como todos los tontos tenemos suerte, casi nunca he sufrido percances de consideración, bien es verdad que jamás me he metido a cincelar bloques de mármol, si acaso de plastilina ; )


    Ahora en serio, te ha quedado un Moisés en miniatura perfecto... sigue dándole al cincel sin piedad ; )

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. ¡Agradezco ese buen humor! ¿Aseguras que hay alguna parte pequeña en El David; y que ahí, el mármol, quedo evidentemente escaso? El poema es mi único asunto de trabajo; aunque, como tú, prefiero el riesgo sin red a la hora de escribir, también me gusta deleitarme en los huesos rotos a la hora de caer.

      Eliminar
    2. No no nooooo... tú te has elegido la PIEDAD, y yo te he adjudicado el MOISÉS, el DAVID no está en tu catálogo... que yo recuerde el MOISÉS de Miguel Ángel lo único pequeño que tiene son unos cuernitos que le salen en la frente ... ( no vas esconderte en tus habituales guaridas ; ) y sinceramente viendo las capillas Sixtinas que te salen a veces en letras pienso debería dedicarte profesionalmente a la labor del cincelaje de letras y a su mercantilización ... ( ya sé que no admites esta opción .. lo sé) estaba pensando en escribir cartas a los soldados, a las novias y novios ... o poemas por encargo en el parque ...eso sí ... abrígate mucho si te plateas esta posibilidad ...aunque estoy seguro que si caes en un resfriado lo harás de pie ; )

      Eliminar
    3. ¿Poemas por encargo? ¿Crees que los poetas tienen la capacidad de quedar bien delante de las damas, o las poetisas delante de los caballeros? Mi recomendación serian cartas al agravio, al engaño y a la insensatez.
      De todas formas, me gustan tus interesantes ideas. Vengo de hablar con mi amigo el pintor e intenté leerle algo de lo que escribo: aquel poema de un gentil que se desposó con un culo (puede que no lo recuerdes), o aquel otro que decía que los poetas deberían olfatearse como perros antes de buscar el interés de la obra, la fama o la publicación... No hizo mucho caso de mi predicado, pero no me sentí mal por tal efecto, yo tampoco muestro demasiado interés por sus pinturas.
      Bueno, es una anécdota sin importancia, aunque me sugirió que publicara algo o que participara en algún certamen para conseguir un premio (no puede haber mayor insulto, y sabe a ciencia cierta de mi total aprensión por el tema).
      Dios, que se eleva por encima de cualquier capilla Sixtina, ¿qué debe pensar de sí mismo para estar alejado de la vanagloria?
      Sé que buscas mi agrado con tu consideración y eso hace que te considere más, puedes buscar mi desagrado y tampoco te reprobaría.

      Eliminar
  3. condenados a cincelar una roca sin llegar jamás a La Piedad...

    voy a ser clara: me has calado hondo.

    ResponderEliminar
  4. ¿Quieres decir que si vuelvo a nacer volveré a sacar de mí a un ser repelente o es que no me doy cuenta que existe?

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. ¿Existe? Tú eres la viva negación de ese ser espurio. Sin duda podemos limar nuestras aristas hasta acariciar la naturalidad de las esferas y su fragilidad en el aire...
      Somos como un poema inacabado y en ciertas partes tal vez sea posible la perfección a base de renacer y conciliar los estigmas.

      Eliminar