ESCRITOS


23/1/16

Nos podemos acostar con las brasas y salir calcinados, oliendo a carne quemada y a manteca de porcino. ¡Joder, que no me mire, que no me mire, que me hielo y ya soy un carámbano! Aparta esas pupilas de perifollo, perejil guiñado, me cocino a solas con la mano porque no me gusta tu badajo. ¡Qué locura! Estoy menos mojada que un desierto cuando me toca y, aún así, entra y sale haciendo sangre de arista, dejándome pálida y azul como la escarcha. ¡Qué me escarcho de risa y eso ya no tiene remedio! ¡Qué se te encoge y mi boca es incapaz de reanimar al muerto! Desisto. ¡Fóllame si puedes, pusilánime, y si no..., que te follen! El sabor de tus besos es como fumarse un habano que ha pasado previamente por el recto, esa butaca triste y sin estrenos para los cinéfilos. No tienes ritmo y dudo de tu pasión, me parece que no has visto a una hembra ni de lejos, con tanta miopía y lagañas. No tienes entrañas ni adiestrada la bragueta para dar con el conejo. Veo que eres un inútil y cuando se te cae la baba sobre mis pezones esa sidra te pone. No he oído nunca que a un hombre se le haya roto, pero tú ya la tenias rota antes de nacer. ¡He tenido que esputar porque este malnacido no me sabe amar! ¿Te estoy animando con mi discurso? Aguarda que voy a hablar de política (es bueno para la eyaculación precoz). ¡Qué atroz! Voy a ponerme cera de abrillantar en la vagina, a ver si te resbalas y te rompes la crisma contra mis esquinas. ¿Se te ha bajado y no eres capaz de subirla? Nunca me lo han hecho a medio medio pelo, sino a capullo entero y hasta la bandera. ¿Tengo que enseñarte a desabrochar un sostén, bobalicón? ¿Por qué tu pene siempre apunta en otra dirección? ¿Quieres dejar el equipaje en otro garaje sin pagar peaje? Estoy tan aterida que puedes poner tu morcilla a curar en mi despensa. Golpéame las cachas, toca las cachimbas y baila un reggaeton, a ver si siento un reventón en el corazón. Con tu licor no tengo ni para una cucharada de jarabe: si no das de beber y comer a las musas pasarás sed de poemas y hambre de coños. Has salivado hasta la santa efigie del cabecero pero ni una gota en el lupanar de mi ramera alma. Haz lo que quieras conmigo, mas dentro de cinco minutos tengo que trabajar y prefiero ir vestida ya que no iré servida. Se te ha escapado un pedo porque he notado un ambiente enrarecido entre nosotros. Cariño, muévete como una compañía de cosacos y móntame hasta incendiarme los ovarios. Haz de mí tierra arrasada, Stalingrado, o piensa que soy una perra alemana y me vas a meter el Kremlin por el ano hasta que el nazismo gimotee en eslavo. ¡Te ameré si alguna vez me pierdo en tu entierro y me acuesto con tu muerte!



Podemos deitar coas brasas e saír calcinados, cheirando a carne queimada e a manteiga de cocho. Foder, que non me mire, que non me mire, que me estou a xear e xa son un xeo! Aparta esas pupilas de perifol, perexil chiscado, cociño-me a soas coa man porque non me gusta o teu badalo. Que tolemia! Estou menos mollada que un deserto cando me toca e, aínda así, entra e sae facendo sangue de aresta, deixando-me pálida e azul como a xeada. Que me escacho de risa e iso xa non ten remedio! Que se che encolle e a miña boca é incapaz de reanimar ao morto! Desisto. Fode-me se podes, pusilánime, e se non..., que te fodan! O sabor dos teus bicos é como fumar-se un habano que pasou previamente polo recto, esa butaca triste e sen estreas para os cinéfilos. Non tes ritmo e dubido da túa paixón, semella que non tes ollado a unha femia nin de lonxe, con tanta miopía e lagañas. Non tes entrañas nin adestrada a petrina para dar co coello. Vexo que es un inútil e cando cae o teu espumallo sobre as miñas mamilas esa sidra colma-te. Non oín nunca que a un home se lle rompera, pero ti xa a tiñas rota antes de nacer. Tiven que esputar porque este malnacido non me sabe amar! Estou a animar-te co meu discurso? Agarda que vou falar de política (é bo para a exaculación precoz). Que atroz! Vou poñer cera de abrillantar na vaxina, a ver se escorregas e rompes a crisma contra as miñas esquinas. Baixou-se e non es capaz de ergue-la? Nunca mo fixeron a medio medio pelo, senón a casullo enteiro e até a bandeira. Teño-te que ensinar a desabrochar un sostén, parvo? Por que o teu pene sempre sinala noutra dirección? Queres deixar a equipaxe noutro garaxe sen pagar peaxe? Estou tan aterecida que podes poñer a túa morcilla a curar na miña despensa. Bate as miñas cachas, toca as cachimbas e baila un reggaeton, a ver se sinto un rebentón no corazón. Co teu licor non teño nin para unha cullerada de xarope: se non dás de beber e comer ás musas pasarás sede de poemas e fame de conas. Tes salivado até a santa efixie do cabeceiro pero nin unha pinga no lupanar da miña rameira alma. Fai o que queiras comigo, mais dentro de cinco minutos teño que traballar e prefiro ir vestida xa que non irei servida. Escapou-se-che un peido porque notei un ambiente enrarecido entre nós. Cariño, move-te como unha compañía de cosacos e monta-me até incendiar-me os ovarios. Fai de min terra arrasada, Stalingrado, ou pensa que son unha cadela teutona e me vas meter o Kremlin polo ano até que o nazismo laie en eslavo. Amarei-te se algunha vez me perdo no teu enterro e deito coa túa morte!

No hay comentarios:

Publicar un comentario