ESCRITOS


20/1/16

Hablando con Sandra

Creo que lo único trascendente del papel es el papel higiénico y en un futuro inventarán también una tecnología higiénica para esos menesteres. Con esto no quiero quitarte las ilusiones ni las ganas, sólo darte mi opinión. Difícil es llegar con la poesía y hacerse un hueco entre los libros de cocina. No cuestiono el sentido de la "obra", pero creo que el medio por el que se trasmite no es lo más importante. En la web es más fácil interactuar, sin relegarnos al marginal papel, a las editoriales, a las distribuidoras, a las redes clientelares con sus condicionantes de mercado (todo ese mundo es como un pecio que se niega a aceptar su hundimiento). He entrado en algún blog que coartaba y limitaba su producción por eso mismo, por desear una publicación convencional, preservando derechos de edición y autor (me parece un error). ¿Qué es más importante, dar a conocer una obra y relacionarnos compartiendo diferentes puntos de vista o preservar un libro de tirada cómica para los premios y el ego de celulosa? 
 
Creo que o único transcendente do papel é o papel hixiénico e nun futuro inventarán tamén unha tecnoloxía hixiénica para eses mesteres. Con isto non quero quitar-che as ilusións nin as ganas, só dar a miña opinión. Difícil é chegar coa poesía e facer-se un oco entre os libros de cociña. Non cuestiono o sentido da "obra", pero creo que o medio polo que se transmite non é o máis importante. Na web é máis sinxelo o interactivo, sen nos relegar ao marxinal papel, ás editoriais, ás distribuidoras, ás redes clientelares cos seus condicionantes de mercado (todo ese mundo é como unha nave que se nega a aceptar o seu afundimento). Entrei nalgún blogue que coartaba e limitaba a súa produción por iso mesmo, por desexar unha publicación convencional, preservando dereitos de edición e autor (parece-me un erro). Que é máis importante, dar a coñecer unha obra e relacionarnos compartindo diferentes puntos de vista ou preservar un libro de tirada cómica para os premios e o ego de celulosa?




2 comentarios:

  1. En mi primer lugar. ¿Por qué te preguntas si me enfado? ¿tal vez te cuestionas a ti mismo la acción de contestarme públicamente algo que hemos hablado en privado?
    Y bueno es una opinión, pero creo que el ego reside tanto en el papel como en la web, es más es más fácil satisfacer al ego por estos medios que en el obsoleto papel. Sé que la poesía no vende y de hecho publicarla en papel será costoso para mi bolsillo, porque no me presento a concursos, de los que opino que están todos corruptos y amañados de antemano. Mi paso a elaborar un poemario y tal vez autoeditarlo es sencillamente porque mi ego necesita crecer, y se siente estancado, es un modo de construir. Qué sería del ser humano sin su ego. El ego es el que nos diferencia y el que nos mueve. Matar el ego es matar el yo. Y con mutilar el ego destructor alimentemos al ego constructor.
    La poesía virtual es lo que tiene, que cuando al autor se le antoje puede eliminar toda su obra con un sólo clic. En el papel tendría que buscar todos los ejemplares para poder destruirla. Llevarla al papel, es hacer la obra de otros y darle otro valor. Para mi dar este gran paso es un reto personal y también para creer en mi propia poesía en mi propio yo

    ResponderEliminar
  2. Yo me lo cuestiono, aunque ya ves que lo transgredo fácilmente. Vale, entiendo lo de tu ego (en el sentido estricto de complacer una necesidad). A mi entender puedes estancarte en origami o crecer en binarios, el problema tal vez sea conformarnos con la decorativa pajarita de papel o una decorativa página web (hablo en general). El problema es sentirnos estancados, debemos desencantarnos y desatascarnos hacia el bidé de las incontinencias.
    Es sugerente eso de eliminar todo con un "clic". Yo intentaba preservar algo de las fauces de los ratones y la humedad de los sótanos, por eso me metí en este mundillo. ¿Adónde van todos los ejemplares de poesía que no utilizamos para el aseo personal? ¿Qué me dices de la manifiesta pornográfica y delincuente interacción de la red? ¿le sucede lo mismo a un autor o a un libro retirado en una vieja estantería? Lo mejor es que los que nos descargan y leen nos pueden eliminar con un clic o sugerirnos una aventura de sábanas roídas, por ejemplo (sabes que mis ejemplos son meramente informativos y especulativos). Creo que hacer obra de otros es inmiscuir a los otros en nuestra propia obra hasta el punto de que el todo se confunda con las partes (sabes a qué partes me refiero, por si hay alguna duda).
    Sólo quiero que entiendas que no niego lo que pretendes, es lícito y me parece bien.

    ResponderEliminar