Tu
afluente desbordado, la delincuencia de tu hogaza, la
inclemencia y el paroxismo de tu horneado me hacen sentir propensión
y desgana. Igual que la imposibilidad, la contingencia negada que
trata de meterse como pan de molde por el ano. Cada poema se agolpa
en la entrada sin llegar jamás al desistimiento; y si, alguna vez,
pasara por esa puerta la tostada, también serían necesarios el
ayuno y el hambre.
O teu afluente desbordado, a delincuencia da túa fogaza, a inclemencia e o paroxismo do teu enfornado fan-me sentir propensión e desgana. Igual que a imposibilidade, a continxencia negada que trata de meter-se como pan de molde polo ano. Cada poema apiña-se na entrada sen chegar xamais á desistencia; e se algunha vez pasase por esa porta a torrada, tamén serían necesarios o xaxún e a fame.
No hay comentarios:
Publicar un comentario