ESCRITOS


25/11/15

Al final lo que quema es el desistimiento, la insistencia de la ouija en los ojos y un corazón amputado por la aorta. Tauro relamiéndose en la piscifactoría de tus bragas, un mar dentro del mar como una desbandada de gorriones. Hasta el salir del sol, hasta el despuntar del alba, todo es juego. Nada les importa ya a los desertores de la muerte más que la victoria del amor. El destino es torbellino hecho jirón, el lirio navegando en su ciega obediencia.



Ao final o que queima é a desistencia, a insistencia da ouija nos ollos e un corazón amputado pola aorta. Tauro relambendo-se na piscifactoría das túas bragas, un mar dentro do mar como unha desbandada de gorrións. Até o saír do sol, até o despuntar do alba, todo é xogo. Nada lles importa xa aos desertores da morte máis que a vitoria do amor. O destino é un remuíño feito farrapo, o lirio navegando na súa cega obediencia.

2 comentarios:

  1. Desistir quema en el inconformismo o en la no aceptación.
    Porque los cielos que dibujan los humanos no dejan de ser pura manipulación.
    Me gustó ese mar dentro del mar.
    Como si las mareas encontrarán su calma en el propio movimiento.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Manipulación, maquinación, irrealidad, pero siempre con la noción de la entrega y el afecto. El amor es el virtuosismo de engañarnos y no desear la verdad.
      Me gustó tu comentario, como un poema dentro del poema en el propio movimiento de nuestras mareas.

      Eliminar