ESCRITOS


23/10/15

Somos tan fugaces que obviamos nuestra propia irrelevancia y es difícil sostener un nombre indexado a salvo de las maquinaciones.
Aprendemos de la crueldad a vender caras nuestras ofensas y nos ahogamos en mares de confrontación. También la buena poesía necesita reconfortarse en unos buenos azotes.



Somos tan fugaces que obviamos a nosa propia irrelevancia e é difícil  soster un nome indexado a salvo das maquinacións.
Aprendemos da crueldade a vender caras as nosas ofensas e afogamos en mares de confrontación. Tamén a boa poesía necesita reconfortar-se nunhas boas azoutas.

2 comentarios:

  1. y si aprendemos a desaprendernos? Es bueno no aferrarse a doctrinas ni verdades porque sino no vemos más allá de nuestro propio culo. Y ya es difícil verlo.
    Obviar tan erróneo como suponer y una trampa más del silencio. Darnos debe ser gratis. Nuestras acciones que dejen la almohada tranquila.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. -Más allá de nuestro gratificante culo (el ego de algunos), aunque el observador de las posaderas se sienta indispuesto.

      -A veces hay que pagar para darnos (no queda claro si la persona que nos cobra merece nuestro aprecio o deberíamos dar una fortuna a quien nos soporta).

      -Compartir la almohada tranquila de nuestras acciones.

      Eliminar