ESCRITOS


17/10/15

Si todo es una taberna y un teatro por qué llorar las despedidas. Si las lágrimas son convencionales y la tristeza es banal por qué ese abandono innecesario.
Si lo que humedece el alma se encuentra por doquier en cualquier alma, el amor es una festividad sin fin, una bacanal continua; pero si después únicamente persiste el daño, ¿cuál es la equivocación de la herida y su tragedia?
¿Cuándo te acuestas con un hombre buscas el dadaísmo espiritual, algo parecido a un alma y un cielo, o un tonto clown y una veleta? Una letanía absurda para la inconveniencia de amar las falsas historias que acaban en poemas.



Se todo é unha taberna e un teatro por que chorar as despedidas. Se as bágoas son convencionais e a tristeza é banal por que ese abandono innecesario.
Se o que humedece a alma atopa-se por todas as partes en calquera alma, o amor é unha festividade sen fin, unha bacanal continua; pero se despois unicamente persiste o dano, cal é a equivocación da ferida e a súa traxedia? Cando deitas cun home buscas o dadaísmo espiritual, algo parecido a unha alma e un ceo, ou un parvo clown e un cataventos? Unha ladaíña absurda para a inconveniencia de amar as falsas historias que acaban en poemas.

No hay comentarios:

Publicar un comentario