ESCRITOS


12/10/15

Los pétalos desnudan densidades y todavía vives de letras no escritas, edad del merecimiento, con la aceituna en el ojo y el rictus en el labio.
 
Destino de carne, carnívoros y carniceros, el cuchillo de los enamorados es otro destino que alguna vez fue nuestro.
 
Quien asesinó todos los porqués quiso acallar la voz. Cualquier animal definido como un animal deja un rastro y una evidencia. Un poeta arqueólogo desentraña y desentierra significados y muchas veces pernocta sobre las ruinas de su infortunio. ¿Quién ama a los de su especie? ¿Quién da vida al azar?
 
Escogiste, no salió bien pero elegiste, y ahora ni siquiera puedes quedarte con tu hallazgo.



Os pétalos ispen densidades e aínda vives de letras non escritas, idade do merecemento, coa oliva no ollo e o ricto no beizo.

Destino de carne, carnívoros e carniceiros, o coitelo dos namorados é outro destino que algunha vez foi noso.

Quen asasinou todos os porqués quixo acalar a voz. Calquera animal definido como un animal deixa un rastro e unha evidencia. Un poeta arqueólogo desentraña e desenterra significados e moitas veces pasa a noite sobre as ruínas do seu infortunio. Quen ama aos da súa especie? Quen dá vida ao azar?

Escolliches, non saíu ben pero elixiches, e agora nin sequera te podes quedar co teu achado.

No hay comentarios:

Publicar un comentario